Το παιδί μου μπορεί και λυγίζει τις αρθρώσεις του πέρα από το φυσιολογικό όριο. Είναι κάτι που πρέπει να ανησυχώ;

09/04/2025


Ο όρος υπερ-χαλαρότητα ή υπερεκτασιμότητα των αρθρώσεων αναφέρεται σε αυξημένη κινητικότητα των αρθρώσεων πέρα από το φυσιολογικό εύρος, που θεωρείται ανατομικά φυσιολογικό. Πρόκειται για μια κλινική εκδήλωση και όχι νόσο από μόνη της, η οποία μπορεί να παρατηρηθεί είτε μεμονωμένα, είτε ως μέρος συνδρόμων του συνδετικού ιστού.

Ορισμός

Υπερεκτασιμότητα (Hyperlaxity) σημαίνει ότι ένα άτομο μπορεί να κάμψει ή να εκτείνει τις αρθρώσεις του πέρα από το συνηθισμένο εύρος, χωρίς αντίσταση ή πόνο.

Αίτια – Μορφές

Η υπερεκτασιμότητα μπορεί να είναι:

  • Καλοήθης/ιδιοπαθής (Benign Joint Hypermobility Syndrome – BJHS)
  • Συγγενής (οικογενής υπερεκτασιμότητα)
  • Δευτεροπαθής ως μέρος κληρονομικών διαταραχών του συνδετικού ιστού, όπως:
    • Σύνδρομο Ehlers-Danlos
    • Σύνδρομο Marfan
    • Σύνδρομο Loeys-Dietz

Κλινικά χαρακτηριστικά

  • Παιδιά και έφηβοι με υπερεκτασιμότητα μπορεί να εμφανίζουν
    • Καθυστέρηση στην κινητική ανάπτυξη
    • Εύκολη κόπωση
    • Μυοσκελετικούς πόνους («growing pains»)
    • Τάση για εξαρθρώσεις ή υποξαρθρώσεις
    • Επίπεδα πέλματα
    • Κακή στάση σώματος

Διάγνωση

Η αξιολόγηση γίνεται με το σκορ Beighton, ένα διαγνωστικό εργαλείο που περιλαμβάνει 9 σημεία και θεωρείται θετικό όταν το άθροισμα είναι ≥5/9 (σε παιδιά ≥6 ετών).

Beighton score

  1. Έκταση του μικρού δακτύλου >90°
  2. Αντίχειρας που φτάνει το αντιβράχιο
  3. Υπερέκταση αγκώνα >10°
  4. Υπερέκταση γονάτου >10°
  5. Τοποθέτηση των παλαμών στο πάτωμα με τα γόνατα τεντωμένα

Κλινική σημασία

  • Στις περισσότερες περιπτώσεις, η υπερεκτασιμότητα είναι καλοήθης και δεν απαιτεί θεραπεία.
  • Όμως, όταν συνοδεύεται από πόνο ή λειτουργική έκπτωση, ή αν αποτελεί μέρος συνδρόμου του συνδετικού ιστού, χρήζει περαιτέρω διερεύνησης και παρακολούθησης.
  • Είναι σημαντικό να γίνει διάκριση μεταξύ απλής υπερκινητικότητας και συστηματικής πάθησης (π.χ. Ehlers-Danlos).

Προσέγγιση στον παιδιατρικό ασθενή

  • Παρακολούθηση κινητικής ανάπτυξης
  • Αξιολόγηση για συνοδά σημεία, δέρμα, καρδιά, αγγεία, σκελετός
  • Ενίσχυση μυϊκού συστήματος με φυσικοθεραπεία, αν απαιτείται
  • Προσαρμογή αθλητικής δραστηριότητας


Πηγή – Τεκμηρίωση

  1. Castori M. et al., "Joint hypermobility and joint hypermobility syndrome", American Journal of Medical Genetics Part C: Seminars in Medical Genetics, 2015. DOI: 10.1002/ajmg.c.31439
  2. Clinch J. et al., "Joint hypermobility syndrome and functional pain syndromes", Best Practice & Research Clinical Rheumatology, 2011. PubMed PMID: 21764350


Κωνσταντίνος Ι Νταλούκας - Παιδίατρος - Πρόεδρος Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων